علی ماه فروزی، كارشناس ارشد باستانشناسی ميراث فرهنگی استان مازندران با ابراز نگرانی از ادامه دورههای آموزشی - نظامی و عمليات خاكبرداری توسط عوامل كارخانه شن و ماسه گفت: « به دليل آهكی بودن غار اسپهبد امكان ريزش ديوارهها و طاق اين غار بسيار فراوان است. لذا انجام هرگونه عمليات تيراندازی در فاصله بسيار اندكی از غار به ايجاد آلودگیها و ارتعاشات صوتی در اين محوطه و ريزش ديوارههای آهكی غار منجر شده است.» وی در ادامه افزود: « عمليات خاكبرداری توسط عوامل كارخانه شن و ماسه به مرور زمان میتواند منجر به رانش زمين شود، چراكه لايههاي آهكی اين غار تاريخی با كوچكترين فشاری تخريب ميشوند.»
سامان سورتيجی ديگر كارشناس ارشد باستان شناسی ميراث فرهنگی استان مازندران نيز در اين باره گفت: «در سال 78 به همراه گروهی از باستان شناسان برای انجام مطالعات و بررسی های باستانشناسی در غار اسپهبد خورشيد، متوجه صدای تيراندازی و تركش گلولههای آرپيچی شديم، صعود ما به دليل ارتعاشات صوتی ناشی از تيراندازی در محوطه كوهستانی متوقف شد و ناچار شديم مسير صعود را از بخش شرقی غار به سمت مقابل طاق غار تغيير دهيم، اين درحالی است كه صدای گلوله و تيراندازی در محوطه كوهستانی منجر به تخريب ملات ساخت و سازهای بخش فوقانی غار می شد.» اين باستانشناس ادامه داد: « لايههای آهكی غار در مقابل ارتعاشات صوتی مقاوم نيستند و اين مساله سلامت و حيات اين غار تاريخی را در معرض نابودی قرار میدهد.» درحاليكه كارشناسان به نقد عملكرد اداره ميراث فرهنگی مازندران در عدم ممانعت از ادامه اين فعاليتها میپردازند، اما مسوولان اين اداره معتقدند پيگيریهای لازم برای جلوگيری از تخريب احتمالی غار آغاز شده است.
سهيلا رجايی مدير اداره ميراث فرهنگی استان مازندران در اين باره گفت: « با وجود آن كه پايگاه آموزشی دوآب در فاصله چند كيلومتری غار اسپهبد واقع شده اما به منظور جلوگيری از هر نوع تخريب احتمالی، ما اقداماتی را در راستای تغيير مكان اين پايگاه آموزشی از اطراف اين غار انجام خواهيم داد.» مسعود آذرنوش، نماينده سازمان ميراث فرهنگی در كميته غارشناسی كشور نيز از پیگيری سازمان برای نجات بخشی از غار خبر داد. آذرنوش گفت:« ما به دنبال آن هستيم كه بدانيم اين پايگاه و كارخانه شن و ماسه از چه زمانی در اطراف غار استقرار يافته است. بعد از پاسخ به اين سوالات اقدامات ما برای جلوگيری از تخريب و حفظ غار میشود.»
غار اسپهبد خورشيد نخستين بار توسط هيات غارشناسان ايران در سال 1335 كشف شد. اين غار تاريخی به صورت تالار ساده و دايره شكل است طول آن 75/19 متر و پهنای آن 35/14 و به بلندی 15 متر است. درحال حاضر قشر عظيمی از خاك و شن آثار ساختمانهای داخل غار را در زير خود پوشانده است.